Verwachte tentoonstellingen

Expositie Rosa Smits: Collectief Weefsel

Van 14 oktober 2025 t/m 17 januari 2026 is in het Museumcafé van Museum Het Schip het werk van kunstenaar Rosa Smits te zien.

Rosa Smits is een textiel- en participatieve kunstenaar gevestigd in Amsterdam. Ze is gefascineerd door de sociale, tactiele en procedurele aard van het weven. Geïnspireerd door gemeenschappen die in harmonie met elkaar en hun omgeving leven, onderzoekt haar werk de fundamentele vraag hoe we samen kunnen leven en werken. Rosa breidt haar creatieve visie uit door lokale bewoners te betrekken bij het gezamenlijke proces van het weven van wandtapijten, wat uitmonterd tot een nieuwe, collectieve taal. Deze collaboratieve benadering versterkt sociale en tactiele banden, en verenigt mensen uit verschillende culturele, sociaal-economische en professionele achtergronden. Haar projecten hebben hedendaagse collectieven gecreëerd in landelijke gebieden, van het werken met Amazigh-vrouwen in Marokko tot het betrekken van haar buren in buitenwijken van Amsterdam.

Collectief weven manifesto

Participatieve kunst is een kunstvorm die het publiek direct betrekt bij het creatieve proces, zodat zij deelnemers worden aan het evenement. Mijn participatieve kunstpraktijk viert de verbindende kracht van het samen weven door mensen uit te nodigen om actief deel te nemen aan mijn weefproces met hun handen, stem en creativiteit. In een tijdperk gekenmerkt door schermen en massaproductie, wil ik mensen herinneren aan de schoonheid van handgemaakt vakmanschap en de diepe voldoening die komt van het maken en co-creëren.
Weven is een langzaam en repetitief proces dat verbinding, reflectie en een dieper bewustzijn van aanraking stimuleert. Het nodigt ons uit om een stuk trager te ‘werken’ en daarbij geheel aanwezig te zijn. De handeling van samenweven creëert veel ruimte voor luisteren—doordat onze handen druk bezig zijn met draden—en om te delen: veel deelnemers duiken in hun herinneringen om een verhaal te zoeken wat hen verbind aan de -voor velen vaak nieuw ontdekte- ambacht.
Naarmate gesprekken zich ontvouwen en draden zich verstrengelen, krijgt een nieuw collectief weefsel vorm. Dit proces kan worden gezien als gemeenschapskunst of als een tastbare kaart die een unieke plek weerspiegelt en het netwerk van mensen, gereedschappen, geluiden, kopjes thee, de verhalen die onderweg worden gedeeld en zoveel meer.